Woensdag 18 Augustus.

Vanuit Hervey Bay zijn we naar Cania Gorge vertrokken. Dit ligt wat meer het binnenland in en dat zorgt voor de nodige afwisseling onderweg. Het eerste stuk ging nog redelijk vlot over de snelweg maar al gauw kwamen we op een weg die van het ene op het andere moment in een gravel road veranderde. Met grote stofwolken achter ons reden we door een mooi landschap waar je ook ineens koeien op de weg tegen kon komen. Op 115 km zijn we hooguit 5 andere auto's tegen gekomen, lekker rustig dus. Na de nodige stops en wandelingen onderweg kwamen we om 15:30 aan op onze camping. Deze lag midden in de natuur en er waren veel vogels die om 16:30 gevoed gingen worden. Daar moesten we natuurlijk bij zijn. Maar toen we om 16:00 uur de stoeltjes voor de camper hadden staan en een lekker wijntje en wat knabbeltjes op tafel konden we onze eigen bird-feeding doen. De hele camper was omsingeld door vogels die zelfs op onze schoot kwamen zitten. Mitch vond dit natuurlijk helemaal geweldig. Maar we zijn toch ook nog maar even bij de bird-feeding van de camping gaan kijken hoor. Na het eten zijn we nog even gaan wandelen over de camping en kwamen nog kangaroes tegen en op de plaats waar de vogels gevoerd worden hebben we Bettongs gezien. Dit zijn de kleinste soort van de kangaroes en ze eten de overblijfselen van het vogelvoer op. Ook werd er op een groot scherm bij een kampvuur een film vertoond als je je eigen stoeltje meenam kon je hier aanschuiven in de bios. Al met al een leuke camping. We waren van plan hier twee nachten te blijven maar we hadden alle wandelingen al gedaan dus we gaan morgen weer op pad. Terug in de camper was het onderhand tijd dat ons kleinkind ter wereld zou komen. We hebben een filmpje opgezet en in spanning afgewacht totdat we een bericht van de aanstaande papa zouden krijgen. Om 19:30 was het zover en hoorden we via de telefoon dan Jenny gezond en wel geboren was. Nogmaals van harte gefeliciteerd Mandy en Chris. Nu moeten we nog even afwachten op foto's van haar, maar ze is vast prachtig. Morgen hebben we waarschijnlijk weer internet dus hopenlijk ook foto's. Nu gaan de trotse opa, oma en ome Mitchel lekker slapen en morgen is er weer een reisverhaal.